Bio je arhitekt, graditelj, umjetnik i filozof, profesor Beogradskog univerziteta od 1973. godine, gradonačelnik Beograda od 1982. do 1986. godine. Poznat je po svojim smjelim idejama, značajan neimar memorijalne arhitekture, spomen-obilježja podignutih žrtvama fašizma u Drugom svjetskom ratu, te mislioc urbane kulture. Bio je veliki protivnik politike Slobodana Miloševića:

“Milošević je ikona srpske dekadencije, njezine moralne propasti. Iako navodno vraški inteligentan, on je zapravo bio pokvaren čovjek koji je sve podređivao vlastitoj koristi. Milošević je oličenje niže mentalne i moralne stepenice skopčane s agresivnom amoralnošću. Strašno je da je narod to prihvatio. U Beogradu ima hrabrih ljudi, ali su umorni od borbe protiv zla jednog vampira. Veliki broj tih divnih ljudi danas je, nakon godina borbe, očajan. Može biti da već postoji jedna nova generacija koja će stvarati drugačiju Srbiju, ali točak vremena je u Beogradu odavno stao, već je dvadeset godina vrijeme zaustavljeno. Duga se izolacija odrazila na sve razine života, posebno na intelektualnu i kulturnu razinu. Primjerice, danas u Beogradu postoji mnoštvo loših malih univerziteta. I to potvrđuje dekadenciju grada i društva.”, rekao je jednom prilikom Bogdanović.