Dana 22. prosinca 1808. godine održana je u Beču praizvedba Beethovenove Pete simfonije. Radilo se o velikom i svečanom događaju priređenom u teatru zvanom Theater an der Wien. Taj je teatar bio plod djelatnosti znamenitog Emanuela Schikanedera, koji je ranije surađivao s Wolfgangom Amadesusom Mozartom. Theater an der Wien nosio je ime po malenoj rijeci Wien koja protječe kroz Beč. Koncert je trajao više od četiri sata, a orkestrom je dirigirao Ludwig van Beethoven osobno. Petu simfoniju nazivaju i sudbinskom zbog njenog karakterističnog dramatičnog početka (tri kratke note i jedna duga, što podsjeća na sudbinu koja kuca na vrata).

Iako Beethovenova Peta nije najinovativnija ili utjecajna simfonija (Treća i Deveta se takmiče za tu čast), ipak je imala mnoštvo pionirskih osobina: prva upotreba trombona u simfonijskoj muzici, varijacije nastale na dual teme, dva stavka pridružena zajedno, ponavljanje ranijeg prelaza u finale i najimpresivnija od svih, jedan motiv koji ujedinjuje cijelo muzičko djelo.

Beethoven je, navodno, nazvao početak njegove simfonije “Kucanje sudbine na vrata”, ali danas je to u velikoj mjeri diskreditirano kao nepouzdano rekla-kazala. Cijelo djelo ilustrira romantični ideal izražajnog putovanja, ali ne u smislu pričanja priče nego kao emocionalne katarze.