Bosanskohercegovački pjesnik Mak (Mehmedalija) Dizdar rođen je u Stocu 1917. godine. Tamo je završio osnovnu školu, nakon čega u Sarajevu završava gimnaziju. U to vrijeme objavio je svoju prvu zbirku pjesama “Vidopoljska noć” i tako ušao u javni književni život. Bio je sin Muharema i Nezire (rođene Babović), a imao je sestru Refiku i starijeg brata Hamida. Majka i sestra ubijene su mu 1945. u koncentracijskom logoru Jasenovac, kao rezultat svojevrsne osvete ustaša Dizdaru zbog njegove ilegalnosti i antifašističkog djelovanja.

Nakon Drugog svjetskog rata, prvo ostaje vezan uz novine kao urednik lista “Oslobođenje” i poduzeća Narodna prosvjeta, a onda se profesionalno posvećuje književnosti te uređuje časopis “Život”. Cjelina Dizdareva pjesništva, pa i njegov razvojni luk, obično se razmatra iz perspektive zaključne, krunske zbirke “Kameni spavač” (1966.). Pjesnička matrica u kojoj se Dizdar javio socijalnim slikama s natruhama ekspresionističkoga ideograma, bila je ne samo prevladana nego i socrealističkim pojednostavljenjima posve obezličena. U jednome je kritičkom tekstu i sam branio motive socijalne lirike koja se stavljala u “službu čovjeka”, naglašavajući pritom kriterij “umjetničke istine”. Njegovo pjesništvo objedinjuje utjecaje iz bosanske kršćanske kulture, islamske mistike i kulturnih ostataka srednjovjekovne Bosne, a posebno njezinih kamenih nadgrobnih spomenika – stećaka.

Mak Dizdar umro je u Sarajevu 14. srpnja 1971. godine, u 53. godini života.