Prošle subote u dubrovačkoj Galeriji Dulčić Masle Pulitika i Atelijeru Pulitika otvorena je samostalna izložba Marka Ercegovića, dubrovačkog fotografa sa zagrebačkom adresom. Naziv izložbe je “Pokazujem / Gdje mi živimo”, a obuhvaća izbor iz njegovih ranijih fotografskih serija koje su objedinjene pod nazivom ‘’Pokazujem, seriju ‘Gdje mi živimo’’ i recentnu seriju fotografija ‘’Sloboda me plaši’’.

Kustosica izložbe, Rozana Vojvoda iz Umjetničke galerije Dubrovnik, istaknula je za Nacional da kombinacija starijih radova u kojima dominira dubrovački ambijent i novijih radova s dominacijom onog zagrebačkog omogućuje dobar uvid u fotografski razvoj autora, različitosti, ali i objedinjujuću poetiku svih serija. „Primjerice, serija ‘Pokazujem’ kontrapunkt je serijama koje računaju s mnogostrukošću pogleda jer umjetnik u njoj eksperimentira s fokusom na motiv i to preko pogleda, odnosno geste drugog – muške ili ženske figure najčešće snimljene fragmentarno ili s leđa. Konstantne fotografove preokupacije, kao što su priroda u relaciji prema urbanom okolišu, kolektivni rituali poput kupanja u moru ili igre, a osobito umjetnikova usmjerenost na sitne i fragilne, naizgled nebitne stvari, u konačnici gotovo skrivene u fotografskom kadru provlače se kroz sve predstavljene serije“, rekla je Rozana Vojvoda.

Marko Ercegović rođen je 1975. godine u Dubrovniku, a u Zagrebu je diplomirao TV i filmsko snimanje na Akademiji dramskih umjetnosti. Bavi se eksperimentalnim videom i fotografijom. Dobitnik je nekoliko istaknutih priznanja, njegov rad je predstavljan na brojnim samostalnim i skupnim izložbama u Hrvatskoj i inozemstvu te je objavio šest fotografskih knjiga. O tim je knjigama za Nacional rekao:

„To su autorske fotografske knjige, često se zovu i umjetnička knjiga. Neke su ručno rađene u nakladi od 5, a neke u većim nakladama. Fotografske knjige su način izražavanja posve drugačiji od izlaganja u galeriji. Posljednja, L..P., bavi se upravljačkim segmentom našeg društva. Te fotografije snimao sam pored fotografija za poslovne časopise u vrijeme koje je prethodilo posljednjoj velikoj ekonomskoj krizi. Smatrao sam da je u interesu javnosti da upozna jedan dio svijeta koji je odgovoran za tu krizu i njene posljedice po društvo“. Rozana Vojvoda smatra da je specifičnost fotografije Marka Ercegovića svojevrsna poetika svakodnevice, osjetljivost na ambijent koji neprestano istražuje bilo da je riječ o Dubrovniku, Zagrebu, Veneciji ili nekom drugom gradu, kao i prijemčivost za rubna područja između prirodnog i urbanog, reagiranje na naizgled nebitne, fragilne stvari te stvaranje višestrukog narativa:

„Svojim fotografijama stvara ambivalentnost i kolebljivost uhvaćene situacije, odnosno priče koja jest i nije, koja se može i ne mora razviti. Na njegovim fotografijama ništa nije dramatično, nema velikih kontrasta, na djelu je svojevrsna ‘nehotičnost’ motiva. Marko Ercegović pripada fotografima koji su fotografi po vokaciji i koji neprestano istražuju samu prirodu fotografskog medija. U hrvatskom kontekstu, po sugestivnosti ugođajnog i emocionalnog naboja njegovih fotografija, mislim da je blizak senzibilitetu velikog hrvatskog fotografa Borisa Cvjetanovića“.