Nakon formiranja nove hrvatske vlasti, Nacional donosi ulomak iz upravo objavljene knjige Luke Ribarevića ‘Hobbesov moment: rađanje države’ koji razotkriva zašto je čuveni filozof smatrao da vlast i moć treba ograničiti te da je temelj države pojedinac
Hobbesovu znanost o politici s punim pravom možemo smatrati ishodištem teorije države u smislu modernog političkog poretka. U razlici spram ranijih shvaćanja političke vlasti kao personalizirane moći i političkog tijela kao identičnog s vladarom ili pak cjelinom građana, kod Hobbesa ćemo naći ideju o državi kao impersonalnom pravnom poretku, odnosno depersonaliziranoj javnoj vlasti koja počiva na pristanku svakog pojedinog podanika. Takva perspektiva može nas lako navesti da previdimo snažne veze teorije autorizacije, ključnog elementa Hobbesove zrele teorije države, sa srednjovjekovnim, ali i antičkim, pravno-političkim naslijeđem.
Valjano tumačenje Hobbesove teorije autorizacije kao osnove za jednu novu, predstavničku teoriju države zahtijeva i istraživanje njezinih pojmovnih korijena. Rezultati istraživanja povijesti pojma predstavništva sa stajališta Hobbesove teorije autorizacije ukazuju, prije svega, na činjenicu da je Hobbes u njezinoj izgradnji u velikoj mjeri upotrebljavao kategorijalni aparat prethodno razvijene tradicije mišljenja o predstavništvu. To dokazuje da Hobbesova teorija autorizacije, a samim time i njegova teorija države, ne predstavljaju jednoznačan lom u tradiciji mišljenja o političkom predstavništvu. Istovremeno, budući da je u teoriju autorizacije Hobbes ugradio pojmove koji su već imali jasno utvrđeno pravno značenje u okviru postojećih teorija predstavništva, opravdano je postaviti tezu da je Hobbesova zrela teorija države doista koncipirana oko ideje političkog predstavništva…
Komentari